obrządku wschodniego
Encyklopedia PWN
grupa ludów indoeur. zamieszkujących znaczne obszary środkowej i wschodniej Europy.
chrześcijaństwo wschodnie charakteryzujące się ciągłością tradycji od czasów apostolskich, własną liturgią i niezależnością lokalnych Kościołów (Kościoły prawosławne), stanowiące jedną z 3 wielkich gałęzi chrześcijaństwa.
ikonostas
w świątyni chrześcijańskiej obrządku wschodniego wysoka przegroda oddzielająca nawę od ołtarza, pokryta ikonami.
[gr. eikṓn ‘obraz’, stásis ‘postawienie’],
hymn
lit.:
[gr.],
Kościół greckokatolicki, Kościół unicki,
wspólnota chrześcijan obrządku bizantyńskiego uznająca papieża i dogmatykę katolicką, lecz zachowująca prawosławne odrębności liturgiczne i prawne (odmienny kalendarz kościelny i języki liturgii, małżeństwo księży przed święceniami).
